Korkunun ecele faydası var mı?
Korkunun ecele faydası var mı?
İSTİSNASIZ herkesi korkular sardı
bugünlerde… Ustelik, panik derecesinde… “Enflasyon düştü!” diye
tam sevinirken, işçi-çiftçi-emekli yolla
ra dökülüyor, yürüyor. Esnaf kepenk indi
nyor. ‘
. Tam seviniyonız, “Demokrasi geldi,
yerleşti!” diye… Seçmen kitlemizin yüzde 15’i “kapatılma” korkusuna kapılıyor. Geriye kalan yüzde 85’lik kitle, kapatılrnaz veya yenisi açılırsa “Eyvah, şeriat
geliyor!” telaşına düşüyor.
Tabii, gündem de ha bire değişiyor.
Sevinçle korku arasında gidip geliyoruz, ama, “korku” ağır basıyor. *
Arkadaşlar “korku” üzerine bir yazı
yazmamı istediler benden…
***
Ölmekten korkmam… Korkunun ecele
faydası yoktur.
Nereye gömüleceğimin siyasi polemiklere yol açmasından korkmam… Hepimizin sadık yân’ kara topraktır.
Peki nelerden korkarım?
İzninize sığınarak, pazar keyfinizi kaçır
ı mak pahasına, izin verin, anlatayım…
***
Uçaktan korkarım.
Ne zaman binsem, uzay aracının hava
~ lamşı sırasında neler hissettiği sorulan ast` ronot Neil Armstronğun verdiği cevabı
‘ hatırlarım: “Korkuyorum. 18 bin ha
reketli aksamdan oluşan o aracın ya
_ . bakımmı, ya vida sıkırmm, akşamdan
. kalmış veya sabahın köründe karısıy
7 la kavga etmiş adamlar yapıyor. Al. tımda dağıldcak diye korkuyorum…”
***
Helikopterden korkarım.
-Cırcır böceğine benzeyen o cansızı, ilk
._ “efa, ğaskerliğimi yaptığım sırada ‘~ tanımış,
, elsefe yapmıştımr-**Allah insanların uç
tepesîne monte ederdi…”
***
Yüksek gerilim hatlarından korkanm.
Kazara kopar da tepeme düşer diye…
On binlerce volt yedikten sonra, küllerim
etrafa saçılır.
***
Yürümeye üşenirim, ama arabadan, otobüsten korkarım.
Beş kilometre yol yapsak, bindiğirn arabanın arka koltuğundan toparlayarak ine Her trafik canavannı, her kırmızı ışığı, her yayayı, her polisi gördüğümde, şoförün yerine, hayali frene ben bastığım
için…
***
Peki, “Nelerden korkmuyorsun?”
diye soranlara iki cevap vereyim…
Şeriattan korkmuyorum… Gelmeye
kalkışacağı varsa, göreceği daha ne sivilaskeri numaralanmız var.
Darbeden korkmuyorum. İlkinde demokrasiyi, ikincisinde mapusluk ve elektrik
işkencesirıi tanıdım, üçüncüsünde üniversi
* teden kovuldum.
Korkulacak ne kaldı?
Korkulacak çok şey kaldı.
Liderlerimizin sıhhat ve afiyetinden endişeliyim…
Allah hepsine uzun ömür versin, ammaaaaa…
Çok gezmeye başladılar.
Her gördüklerini öpmeye başladılar.
Uçaktan inmez oldular.
Yerli-yersiz çok konuşmaya başladılar.
***
Peki, en çok hangisinden korkuyorum?
THY’den eweli gün yine zam yiyen
uçaktan korkuyorum…
Erdal İnönü ve kalabalık bir CHP grubu uçakta gidiyordu. Adana gezisi sırasında, İnönü’nün bindiği uçak, sol tekerleğinin üzerine inmişti. Uçaktaki solcuların
hepsi, o panikle, sağa zıplamış, dengeyi
sağlamışlardı.
Yine beş-altı yıl önceydi. Refah Partisi’ni Anayasa Mahkemesi’nin kapatma kararından belki de kurtarabilecek olan
TBMM oylamasına yetişmek için, IstanbulAnkara uçağına doluşmuştu RP milletvekilleri… “Bomba ihbarı” yapıldı, uçak çok
geç kalktı, oylamaya yetişilemedi.
Uçağa binmekten niye korktuğumu anladınız mı şimdi? ‘
.