ahriman s
sabah koştura koştura işe geldim. gazete bile okuyamamışım telefonum çaldı bir mesaj. başka bir şehirdeki meslektaşım, iş arkadaşım mesajın sahibi. mesaj gayet kısa ve netti “kurthan hoca ölmüş…” aradım sesi ağlamaklı. gözlerim doldu o an. tamam-belki her geçen gün yaşlanmaktan mıdır ya da yaşlandığını hissetmekten midir nedir- duygusal olabilirim ama “hadi kurthan hocanın yanına gidip iki muhabbet edelim” dediğimiz adam ya da bir mahallede kütüphane kurmaya kalkıp bunun için altına girdiğimiz mali külfetin yüklerini hafifletmek için ilk bağış istediğimiz ve bi s…m vermem diyen onun yerine kitap veren gazetelere ropörtaj ayarlayan tek kişi artık yok..tamam bekliyorduk da belki bu sonucu ama gene de yutkunamıyor insan. çok şey öğrendik ondan çok da güldürdü bizi… biz kapıda nereye hocam diyen güvenliğin kendine has üslubuyla ecdadının rahmine gidecek diye beklerken onu, toprak altına gittiğini duymak üzücüydü… ne diyelim toprağı bol olsun…